Unibertsitateak nazioartekotze-mailaren arabera sailkatzen dituzten plan gehienak osaera-irizpideetan oinarritzen dira, hala nola nazioarteko ikasleen eta langileen kopuruan eta ikasleen mugikortasun-kopuruetan.
Hala ere, aniztasun hori finantza-onuretatik harago esanguratsua izan dadin eta hezkuntzaren eta ikerketaren kalitatea hobetu dadin, kulturen arteko gaitasuna handitzeko pizgarria barne, beste neurri batzuk behar dira. Kulturen arteko esferako ikerketek adierazten dute funtsezko 2 elementu behar direla estimulu horretarako:
1. Jarrera positiboak (adibidez, irekitasuna eta jakin-mina) aniztasunari buruz ikasteko edo harekin konprometitzeko motibazioari buruz.
2. Desberdintasun-esperientziak, pertsonen ikuspuntuak, ideiak eta gauzak egiteko moduak zalantzan jartzen dituztenak.
Hala ere, aldagai horiek oso gutxitan ikertzen dira aldi berean goi-mailako irakaskuntzaren ikerketan.
Spencer-Oatey eta Dauberren artikuluan, azterlan baten berri ematen da. Azterlan horretan, bi elementuak konbinatuta zundatzeko tresna bat erabili zen, nazioartekotzerako garrantzitsuak diren hiru alderdiri dagokienez: gizarteratzea, integrazio akademikoa eta aukera eta laguntza globalak. Lau herrialdetan bildutako 2.360 ikasleren datuetan oinarritzen da ikerketa (ingelesez hitz egiten zuten sei unibertsitatetako ikasle nazionalek eta nazioartekoek osatu zuten. Horietako hiru Erresuma Batuan zeuden, bat Irlandako Errepublikan, bat Belgikan eta beste bat Alemanian). Inkestatuek aniztasunak eskaintzen dituen aukeren onurak nola hautematen eta aprobetxatzen dituzten aztertzeko helburua zuen azterlanak.
Artikuluan azaltzen diren ondorioak bereziki online diseinatutako galdetegi baten bidez jaso ziren. Aldagaien arteko interkonexioak aztertzen dira, baita eskualde-taldeen arteko antzekotasunak eta kalifikazio-desberdintasunak ere.
Egilea: Nerea Gutiérrez-Fernández
