Periódico Educación-etik itzulita
Gizarte-inpaktuko ebidentzia zientifikoetan oinarritutako hezkuntza funtsezkoa da gizarteen garapen demokratikorako eta ikasle guztientzat hezkuntza-arrakasta lortzeko. Emaitzen hobekuntzarik handienak ebidentzia horietan oinarritutako hezkuntza-jarduera arrakastatsuak ezarriz lortzen ari dira, irakasleen, senideen eta boluntarioen etengabeko ahaleginari esker.
Hobekuntza horretarako oztopo nagusietako bat konplexutasun handiko eskoletan etengabeko lan hori egiten ez duten erakundeek eta pertsonek sortzen dute, eta haiengana jotzen dute beren jarduerak sortzen ez dituen eta zailtzen dituen emaitzak hobetzera. Dirulaguntzak jasotzen jarraitu behar duten erakundeek eskolen onura lortu nahi dute, mendekotasuna eta erronkak sortuz, bereziki biztanleria kaltebera gehien dagoen erakundeetan, eta horrek are arbuiagarriagoa egiten du haien esku sartzea.
Eskola horietan urteak eta hamarkadak etengabe lanean daramatzagunon erreklamazioa argia da: hobekuntzan lagundu nahi baduzue, zatozte lanean ari garenokin batera. Hori egiten ez baduzue, ez enbarazu gehiago egin, zoazte ordainsaria, ospea eta errekonozimendua beste leku batzuetara bilatzera, ez haur horien kontura.
Erakunde batzuen helburua ez da hezkuntza hobetzea, haien existentzia justifikatzea baizik. Hau da, lehentasuna bere antolaketaren beharra erakustea da, erabilitako neurrien eragin sozialean fokua baino gehiago. Zentroetan borondatez parte hartu gabe, urteak daramatzaten profesionalen zein boluntarioen lanari esker lortutako lorpenak egotzi nahi zaizkio. Horren ondorioz, komunitate-lana lausotu egiten da, eta zentzua galtzea eragin dezake; izan ere, helburua ez da hezkuntza-kalitatea, erakunde horiekiko mendekotasuna baizik. Ezin dugu ahaztu lan zoragarria egiten duten oinarrizko erakundeak daudela, baina egia da testuinguru ahuletan hezkuntza hobetzen ez duten erakunde jakin batzuen esku sartzea ere oso presente dagoela.
Gehiegitan ikusi dugu nola, helburuak komunitatearen premiekin lerrokatuta daudenean, parte-hartzea handitu egiten den, komunitate osoak elkarrekin lan egin dezan helburu partekatuetarantz. Baina, erakunde batek protagonismo hori gidatzen duenean, komunitatearen zeregina lausotzen da. Ingurune ahuletan, ohikoa da lider edo elkarte “salbatzaileak” sortzea. Erakunde horiek, askotan, beren onuretan jartzen dute arreta hezkuntza-arrakastaren ordez, eta ez dute laguntzen hezkuntza-hobekuntzan. Onura horiek ez dute zuzenean ekonomikoak izan behar, baizik eta onarpen pertsonalekoak edo komunitate kalteberenetan jarraitzen duten hezkuntza-erronketatik aldentzen diren beste onura batzuetakoak ere izan daitezke.
Azken batean, komunitatearen parte-hartzea eta hezkuntza-helburuen argitasuna funtsezkoak dira, eta horiek bermatzen dute ikasle guztien gizarte-hobekuntza bultzatuko duen hezkuntza-sistema sendo eta iraunkorra. Oso ondo dakigu benetako hezkuntza-hobekuntza komunitateak hezkuntza-kalitatearekin eta ikasleentzako itxaropen handiekin batera lan egiten duenean sortzen dela, kanpoko elkarte edo erakundeen mende egon gabe.
Argazkia: Freepik
Egilea: Carme Garcia
