Bai sexu-heziketari, ez “sexu-heziketa” jazarleari

Periodico Educación-etik itzulita

Gero eta familia gehiago gaude “sexu-heziketak” egiten dituen sexu-jazarpenak sustatzearen aurka, gai horri buruzko ebidentzia zientifikoen, sexu-askatasunaren eta pederastiaren prebentzioaren aurka doazen “adituen” ideia partikularretan oinarrituta. Ideologia guztietakoak gara, kultura guztietakoak, sexu-aukera guztietakoak. “Sexu-heziketa” horren aurkako matxinadak eskuin muturrekoak direla diotenek gezurra esateaz gain, eskuin muturra asko bultzatzen dute. Familiak karkak direla diotenek sexu-jazarpena sustatzen dute, eta erabat ultraeragileak dira, ustezko nortasun aurrerakoiekin mozorrotu arren.

Sexu-heziketa mota horretan, adingabeei gorputzak ukitzera behartzea da ohiko jardunbideetako bat; horrela, pertsonei irakasten zaie ezin dutela aukeratu noiz, norekin eta nola ukitzen diren. Praktika mota hori feministoi lortzea hainbeste kostatu zaigun konstituzio demokratiko guztietan dagoen sexu-askatasunaren aurkakoa da, argi eta garbi. Legezko tutorearen baimenik gabe egiteak ebidentzia zientifiko eta nazioarteko arau guztiak urratzen ditu. Familia horiek karkak direla eta baztertu egin behar direla pentsatzea — ez bakarrik gauzatu beharreko sexu-hezkuntzari buruzko erabakitik, baita egiten denaren ezagutzatik ere — oso gustukoa da pederastentzat, salaketak jaso dituztenentzat edo oraindik jaso ez dutenentzat. Txosnak dituztenek ere oso gustuko dituzte, eta onura handia ateratzen dute haurtzaroa emozionalki suntsitzen duten jardueren propagandarekin eta finantzaketarekin.

Sexu-hezkuntzaren defentsarik onena praktika jazarle horien aurka egitea da, errotik eta masiboki, sexu-heziketa oro nazioartean onartutako ebidentzia zientifikoetan oinarritzea defendatzea, eta ez zientifikoki baliozkotuta ez dauden pertsona edo talde baten ideia partikularretan. Defentsa hobe horren barruan sartzen da, halaber, familiek eta hezkuntza-komunitateek beren adingabeekin sexu-hezkuntzan zer egiten ari diren modu gardenean ezagutzea, eta, jakina, egiten denari eta egiten ez denari buruzko prestaketan eta erabakietan parte hartzea.