El Diario Feministatik itzulita
Gau hartan unibertsitateko errektoretzan kanpatzea erabaki genuen, ikasle mugimenduaren protestaren parte gisa. Bildu ginen, gure eskariei erantzuteko prest, baina manifestazio baketsu bat bezala hasi zena laster kaos bihurtu zen. Ikasle batzuek, auzi-ihesean, segurtasun-langileak lekuz aldatzea eta eraikinera sartzeko atearen kontrola hartzea erabaki zuten. Bi mutil zaindari jarri ziren, eta erabaki zuten nor sartu eta atera ahal izango zen. Hala ere, gu babesteko neurria zirudiena amesgaizto bihurtu zen.
Gau hartan, errektoretzaren barruan, engainu eta sexu-jazarpen izugarriak izan ziren. Gogoan dut nola, gauean, gure unibertsitateko ikasleak ez ziren neskak iritsi ziren, baita “movidarekin” bat egin nahi zuten kanpoko mutilak ere. Giroa “legerik gabeko hiri” bihurtu zen, eta laster bihurtu zen amesgaizto. Koltxoneta eta lo-zakuen artean, protesta aitzakia bihurtu zen egoeraz baliatu nahi izan zutenentzat. Gutako askok gogoratzen dugu gau hura “salba bedi ahal duena” bezala.
Duela urte askotatik, unibertsitateko #MeToo mugimendua gure unibertsitate-testuinguruan sexu-jazarpenaren biktimak defendatzeko borrokan aritu da, berdinen artean horrelako egoeretan jasaten dutenak barne. Gau hura ez dugu erraz ahaztuko, eta guztiontzat segurua izango den unibertsitate-eremu baten alde borrokan jarraitzeak duen garrantzia gogorarazi zigun.
Egilea: Mar Joanpere
