(Diario feminista-tik itzulita)
“Intelektual” askok sare sozialetan gauden gazteei egozten diete nazismoaren igoera berria, intelektual nazi nagusia goraipatzen duten eta beren ideiak zabaltzen dituzten bitartean. Bere ezjakintasun arduragabea da ideia nazien indar berri hori sustatzen ari dena. Haren ezjakintasuna oso frogatuta geratu zen urte askotan Heidegger nazia zela ukatu zutenean, baina gero eta handiagoa zen ebidentzia zientifikoen ondorioz, ezinezkoa izan zen faltsukeria horrekin jarraitzea. Bere ezjakintasunaren bigarren osagai bat, nazia izatera behartua izan zela, Bigarren Mundu Gerra amaitzean damutu egin zela eta hil ondorengo gutunean damu hori esplizituki azaltzen zela esan zutenean iritsi zen. Hala ere, ebidentziek frogatu zuten hori gezurra zela.
Arduragabeki ezjakinak diren “intelektual” guztiek bezala, haren jarraitzaileek ustezko eta gezurrezko bereizketa bat aipatu zuten kasu horretan, hau da, onartu zuten bera beti izan zela nazia, baina bere obra ez dela nazia. Haien arabera, beren ideiak naziak direla diotenek beren obra ulertzen ez dutelako da. Heideggerrek berak esaten du bere lana nazia dela, adibidez Hitlerri herriko Dasein deitzen zionean, bere jarraitzaileen arabera Heidegger da Heideggerren lana ulertzen ez duena.
Bere inkoherentzia kaskarra oso argi geratzen da askotan, adibidez, Placido Domingo tenore handia dela onartzea, baina bere portaera pertsonalengatik jardutea arbuiatzea eta, hala ere, Heideggerren kasuan justu kontrako jarrera hartzea. Horrela argi geratzen da ez direla inolako antisexismo edo antirazismorik defendatzen ari, Heideggerren ideia naziekiko gogo bizia baizik, ez baitakite nola disimulatu.
Hitlerrengan demokraziaren teoria bat oinarritzea Heideggerrengan pentsamendu antinazi bat oinarritzea bezain ezjakina eta arduragabea da. Hori egiten dutenek 30eko hamarkadan nazismoa elikatu zen oinarri sasi-intelektuala “ematen” dute, eta oinarri horretatik elikatzen da nazismoaren egungo igoera berria.
Argazkia: Freepik
Egilea: Elisabeth Torras
