(Diario Feminista-tik itzulita)
1915eko maiatzaren 2an, Clara Immerwahr, Kimikan doktoratu zen lehen emakumea, etsipen eta protesta ekintza batean hil zen, bere senarraren pistola erabiliz, bera Alemaniako armadako kapitain gisa buru zen egun berean.
Bere senarrak, Fritz Haberrek, “arma kimikoen aita” izenez ezagutzen zenak, zientzia gerra garaian bere herrialdearen zerbitzura zegoen bitarteko gisa ikusten zuen bitartean, Clarak sutsuki defendatzen zuen ezagutza zientifikoak bizia gorde behar zuela eta ez suntsitu.
Clara Immerwahr aitzindaria izateaz gain, Alemanian Kimikako doktoretza lortu zuen lehen emakumea izan zen, eta ekarpen zientifiko garrantzitsuak ere egin zituen. Konposatu organikoen sintesian eta gainazalen kimikan lan egin zuen, non bere ikerketak funtsezkoak izan ziren prozesu katalitikoak hobeto ulertzeko. Bere lana mugarri garrantzitsua izan zen emakumeek esparru zientifikoan aukera mugatuak zituzten garai batean.
Bere erabaki tragikoaren arrazoiak azaltzen dituen behin betiko lekukotasunik ez dagoen arren, uste da protesta isila izan zela zientziaren erabilera anker eta suntsitzailearen aurka, eta bere benetako bokazioan bete-betean aritzea eragotzi zioten genero-oztopoen aurka.
Kasu honek bakea sustatzearen eta Clara Immerwahr bezalako emakume zientzialarien ondarea ikusaraztearen garrantzia azpimarratzen du. Izan ere, emakume horiek zientziaren etika defendatu dute eta ezagutza guztion onerako eta bizitza babesteko erabiliko den mundu baten alde borrokatu dute. Bere ekarpen zientifikoek eta jarrera etiko sendoak inspirazio iturri gisa balio dute, eta giza balioekin harmonian aurrera egingo duen zientzia baten beharra gogorarazten dute.
Egilea: Mar Joanpere
