Erresuma Batuko gobernuak Ofsted erakundeari, Erresuma Batuko eskolen kontrolerako erakundeari, eskoletan eta unibertsitateetan dagoen sexu-indarkeriaren azterketa egiteko eskatu zion, neurri handi batean Everyone-s invited webgunean argitaratutako testigantzek eraginda, Kaieran ezagutzera eman genuen bezala.
Azterlanak agerian utzi du haurrekiko eta gazteekiko sexu-jazarpenaren eta sexu-indarkeriaren prebalentzia, baita linean ere, eta arazoa hain hedatuta dagoela, ezen haur eta gazte guztiekin jorratu behar dela. Ohartarazi du, gainera, haur eta gazte askok ez diotela inolako zentzurik ikusten istilu horiek salatzeari, oso ohikoak direlako. Horregatik, gomendatu du gazteekin lan egiten duten eskola, unibertsitate eta erakundeek sexu-jazarpena eta sexu-indarkeria gertatzen ari balira bezala joka dezatela, baita txosten espezifikorik ez dagoenean ere.
Gaiaren berrikuspen azkar horrek laburbiltzen ditu 30 eskola eta bi unibertsitateri egindako berrikuspen baten aurkikuntzak. Guztira, 900 haur eta gazte baino gehiagorekin parekoen arteko sexu-jazarpenaren eta sexu-indarkeriaren prebalentziari buruzko elkarrizketak jasotzen ditu, baita lineakoak ere, haien bizitzetan eta parekoen bizitzetan, baita eskola-liderrekin, irakasleekin, gobernadoreekin, senideekin eta alderdi interesdunekin egindako elkarrizketak ere.
Neskek esan zuten sexu-jazarpena eta lineako sexu-abusua, hala nola eskatu gabeko sexu-material esplizitua bidaltzea eta argazkiak bidaltzeko presioa (‘biluzik’), helduek uste dutena baino askoz ere ohikoagoak direla. Adibidez, nesken ia % 90ek eta mutilen ia % 50ek esan zuten ikusi nahi ez zituzten gauzei buruzko argazkiak edo bideo esplizituak jasotzea sarritan gertatzen zaiela. Ikasleek esan zuten sexu-jazarpena hain maiz gertatzen dela, non “leku komun” bihurtu baita. Adibidez, nesken % 92k eta mutilen % 74k esan zuten irain sexistak eta sexu-jarduerari buruzko zurrumurruak sarritan gertatzen zaizkiela neskei edo mutilei. Jokabide sexual kaltegarri horien maiztasuna dela eta, haur eta gazte batzuek normaltzat jotzen dituzte. Gainera, sexu jazarpenaz gain, mota askotako sexu-erasoak salatu zituzten (% 79) eta nahi ez zituzten sexu-ekintzak egiteko presioa sentitzen zuten.
Isiltasunaren legeak gertakari horiek babesten ditu. Haurrek eta gazteek, batez ere neskek, adierazi zuten ez dutela sexu-indarkeriaz hitz egin nahi hainbat arrazoirengatik, baita eskolak hori egitera animatzen dituenean ere. Horien artean daude ikaskideek gizarte-bazterkeriara kondenatzea, euren sexu-izen ona kaltetua izatea edo arazoak izateko arriskuan egotea, ez dute uste merezi duenik, normaltzat jotzen dituzten gauzengatik. Sexu-jazarpen eta lineako sexu-indarkeria mota batzuk normalizatu egin dira haurrentzat, eta ez dute jokabide hori salatzeko eta desafiatzeko zentzurik ikusten.
Ikasleek, oro har, irakasleek eta liderrek baino sexu-jazarpen, sexu-indarkeria eta larderia-portaera askoz ere handiagoak salatu zituzten. Zenbait irakaslek eta liderrek arazoaren tamaina gutxietsi zuten. Edo sexu-jazarpena eta hizkera sexualizatua ez zituzten arazotsu gisa identifikatu, edo ez zekiten gertatzen ari zirenik.
Azterlanak sexu-jazarpena eta lineako sexu-indarkeria onartuko ez dituen kultura bat sortzera dei egiten die eskolako eta unibertsitateko liderrei, non arazoak goiz identifikatuko diren eta goiz esku hartuko den, haurrak eta gazteak hobeto babesteko. Hori egiteko, onartu behar dute sexu-jazarpena eta lineako sexu-indarkeria beren ingurunean gertatzen ari direla, eta eskola osoaren ikuspegia ezarri behar dutela horiei heltzeko.
Berrikuspenaren emaitza horiek ez dira sorpresa izan. Indarkeriari aurre egiteko sozializazioaren inguruan garatutako ikerketa zientifikoa aspaldidanik ohartarazten ari da nerabezaroan genero-indarkeriak gora egin duela, diskurtso hertsatzailea gero eta handiagoa dela eta ikastetxeetako isiltasuna eten egin behar dela, hasierako urteetatik eskolak eta institutuak espazio libre eta seguruak bilakatuz. Eta hori guztia lantzeko tresnak sendoak egon badaude, dagoen indarkeria ikusarazten dutenak, adiskidetasuna eta solidaritatea sustatzen dutenak eta indarkeriaren erakargarritasuna murrizten dutenak, hainbat ikastetxetan frogatu duten moduan.
Egilea: Isabel Mendizabal
