2021eko Hezkuntzaren Panorama: ELGAren adierazleak txostenak zifrak jarri dizkio eskolaporrotaren arazoari eta horren ondorioei, eta Espainia nabarmendu du berriz ere, eskolaerrepikapen tasa handia duelako, Europa Press agentziak jakitera eman duenez.
Hezkuntza eta Lanbide Heziketako Ministerioak (MEFP) Espainiako txostena egiten du Espainiako estatuko datu garrantzitsuenekin. Txosten horren arabera, DBHko ikasle espainiarren errepikapen-tasak ELGAko 32 herrialdeen batezbestekoa laukoizten du: lehen etapako ikasleen % 8,7 ez dira hurrengo ikasturtera igaro, eta erakundearen batezbestekoa % 1,9 zen. Datu horien arabera, Espainia da hezkuntza-fase horretan errepikatzaile gehien dituen herrialdea. Bigarren Hezkuntzako bigarren etapan (DBHko 4. mailan, Batxilergoan, Oinarrizko Lanbide Heziketan eta Erdi Mailako Lanbide Heziketan), Espainiako ikasleen % 7,9k errepikatu zuen ikasturtea; aitzitik, ELGAko herrialdeetako ikasleen % 3k eta Europar Batasuneko % 3,3k errepikatu zuen. Horrela, ELGAko etapa horretan errepikatzaile gehien dituen bigarren herrialdea Espainia izan da, Txekiar Errepublikaren atzetik (% 8,2).
Txostenak adierazten du fenomeno horrek eragin handiagoa duela mutilengan neskengan baino, baita desabantaila sozioekonomikoa duten ikasleengan eta jatorri etorkina duten ikasleengan ere. Gainera, azken urteetan bilakaera positiboa izan duen arren, Espainian oinarrizko ikasketak dituzten biztanleen tasa ELGAko herrialdeen batezbestekoa (% 21) eta Europar Batasuneko herrialdeen batezbestekoa (% 17,1) baino handiagoa da, eta goi-mailako bigarren hezkuntzako ikasketak dituzten helduen ehunekoa ELGAren (% 42,5) eta EBren (% 46) batezbestekoa baino txikiagoa da.
ELGAren ohartarazpen hori ez da berria. SAVE the Childrenek, 2018an egindako txosten batean, ikasturtea errepikatzea hezkuntza-sistemaren kezka nagusietako bat zela uste zuen, errepikatzaileizaera argi eta garbi lotuta baitago eskola-porrotarekin. Errendimendu bera izanik, ikasle pobreek baliabide gehien dituztenek baino lau aldiz gehiago errepikatzen dute.
Halaber, aditu askok adierazi dute errepikatzeak ez duela, itxuraz, uste den helburua betetzen (zailtasunak dituzten ikasleei dagokien mailara iristen laguntzea), baizik eta eskolatik askatzen laguntzen duela eta derrigorrezko ikasketen ondoko ikasketekin jarraitzeko itxaropenak murrizten dituela. Gainera, haurrengan estigma soziala eta prestakuntzan interesa galtzea eragin dezake, eta haiek eskola sistematik emozionalki eta kognitiboki urrundu ditzake, eskola sistema utzi arte. Izan ere, Peixoto eta bere lankideen arabera (2016), ikasturtea errepikatzeak ikasleen errendimendua eta ongizate emozionala ahultzen ditu. Ildo horretatik, errepikatzeak nahi ez den ondorioa izango luke. Hobetzen ez duen neurri bat aplikatzen ari gara, gauzak okertzen dituena.
Egungo legeak dio errepikatzeak salbuespenezko neurria izan behar duela, aniztasunari erantzuteko neurri guztiak martxan jarri ondoren, baina argi dago legea ez dela betetzen. Neuroedumitoetan eta burutazioetan oinarritutako kultura profesionalak, behar handiena duten ikasleen hezkuntza-emaitzak hobetu beharrean, okertu ere egiten ditu. Hezkuntza-ekitateak etika eskatzen du, ikasle guztientzako hezkuntza-arrakasta nahi izatea, hain zuzen; eta zientzia ere eskatzen du, eta, horren arabera, ebidentzietan oinarritutako irakasle-prestakuntza eta praktika.
Egilea: Isabel Mendizabal
