Jakina da lekukoen esku-hartzea dela genero-indarkeria gainditzeko estrategiarik eraginkorrenetako bat. Hala ere, hori ez da beti gertatzen, duela gutxi egindako ikerketa batean egiaztatu zenez, % 40k ez zuten egiten errepresalien beldur zirelako.
Unibertsitateetako sexu-jazarpenari buruzko ikerketak hasi zirenetik, lekukoen esku-hartzea sustatzera bideratutako prestakuntzak esku-hartze horiek ez zituela areagotzen ikusi zen, eta sakonago ikertzean, biktimei laguntzeko esku hartzen zuten pertsonek errepresaliak jasaten zituztela ikusi zen. Horri bigarren mailako sexu-jazarpena deitu zitzaion. Hala ere, 26 urtez, kontzeptua ez zen erabili.
2016an, hori aldatu egin zen genero-indarkeriaren biktimak defendatzeagatik erasoak jasan zituzten ikertzaileek kontzeptuari heldu ziotenean, testuinguru akademikorako ez ezik, alderdi politikoetarako, prentsarako, testuinguru judizialerako eta gizarte-erakundeetarako ere. Esparru horietako guztietako ordezkariek errealitate hori izendatzeko aukera izan zuten une horretatik aurrera. Hala ere, hainbat pertsonak eta erakundek errealitate horri buruz eta hura gainditzeko moduari buruz egindako elkarrizketa-prozesu horretan, kontzeptu zabalago baten beharra sortu zen, eta kontzeptu hori ez zen sexu-jazarpenera mugatu behar, genero-indarkeria mota guztiak barne hartu behar zituen.
Elkarrizketa horietan ematen zaio izen berria kontzeptu honi: genero indarkeria isolatzailea, Generos aldizkariak argitaratu berri duen artikuluan. Termino berriak genero-indarkeria mota guztiak biltzeko aukera ematen du (ez soilik sexu-jazarpena), genero-indarkeriari ikuspegi zabalagoa emanez, eta zuzeneko biktimak babesten dituztenen aurka erabilitako indarkeria-mota horren helburua, hain zuzen ere, biktima horiek isolatzea dela zehazten laguntzen du. Lekukoak babesten ez badira, biktimak bakarrik eta isolatuta sentituko dira, eta haien isiltasuna ez hausteko joera izango dute.
Artikulu horretan aurkeztutako ebidentziek erakusten dute lan horren inpaktua oso garrantzitsua izan dela:
- Ikuspegi zientifikotik, kontzeptuari zilegitasuna ematen dioten hainbat ikerketa egin dira, hainbat ikuspegitatik. Ikerketa kualitatiboak argitaratu dira, biktima zuzen bati laguntzen ausartzeagatik biktima izan diren pertsonen ahotsak jasotzen dituztenak, bai eta ikerketa kuantitatiboak ere.
- Inpaktu politikoaren ikuspegitik, Kaieran argitaratu dugun bezala, Kataluniako Parlamentuko talde politiko guztien ahobatezko akordioak lege bihurtu zuen biktima bat babesteagatik sufritzen dutenen babesa. Lehen legeria horri buruzko argitalpen zientifiko bat dago, eta munduko beste toki batzuetako parlamentuetan beste legedi batzuk sortzen ari dira
- Gizarte-mailan, hainbat gizarte-erakunderekin izandako eztabaiden ondorioz, hainbat elkartek eta erakundek genero-indarkeria isolatzailea sartu dute beren kode etikoetan, orain arte ez bezala.
Errealitate zehatz bat definitzea funtsezkoa da hura identifikatzeko; halaber, funtsezkoa da errealitate hori aztertu eta arautu ahal izateko, haren aurkako salaketak egoteko eta babes-kontzientzia kolektiboa sortzeko. Ildo horretan, genero-indarkeria isolatzailea kontzeptuari izen hori emateak beste aditu batzuek guztiontzako babes zabalagoa eraikitzeko bidean kontzientzia juridikoa ematen laguntzen du; horrela, etorkizunean arlo horretako legedia gehiago zehaztu ahal izango da, eta laguntza ukatzeaz ere hitz egin ahal izango da, beste eremu batzuetan gertatzen den bezala. Etorkizuneko legedi batek saihestu egin beharko luke biktima isolatzea, genero-indarkeria gerta ez dadin.
Orobat, premiazkoa da hezkuntza-eremura ahalik eta azkarren zabaltzea, baita gizarte-erakundeetara ere, dagoeneko egiten hasi diren bezala.
Egilea: Kaiera
