Zoragarria izango litzateke esatea errespetuzko eta maitasunezko gizarte seguruan bizi garela. Aitzitik, sexu-jazarpenak eta indarkeriazko harremanak dituen gizartean bizi gara, non emakumeak diren kaltetuenak. Zenbait ikerketa zientifikok adierazten duten moduan, indarkeriak edo harreman toxikoek emakumeengan hainbat ondorio kaltegarri izan ditzakete, fisiko zein psikologikoak; horien artean daude depresioa, antsietatea, pentsamendu edo saiakera suizidak, lesioak, STGak, nahi gabeko haurduntza, eta drogen edo alkoholaren kontsumoa.
Aurreko artikuluetan aipatu den bezala, diskurtso hertsatzailearen eta sozializazioaren ondorioz, emakume batzuek jasan dituzten harreman toxiko horien oroitzapen faltsua dute, eta kitzikagarri gisa gogoratzen dituzte.
Emakume haietako batzuek ez badute oroitzapen kitzikagarri hori gainditzen, horrelako pertsonek erakartzen dituztela sentitzen dute; ondorioz, Maskulinitate Tradizional Menderatzaileekin (MTM) harreman toxikoak izaten dituzte hurrengo harremanetan. Beste batzuk, erakarpen hori sentitzen duten arren, harreman sexual-afektiboak ezartzen hasten dira nagusi ez diren maskulinitate-ereduekin.
Horrek guztiak ikaskuntza sozialarekin du zerikusia. Freirek Pedagody for the Oppressed liburuan adierazi zuen bezala, harreman-esperientzia txar guztiek biktimen pentsamendua eta haien bizitzeko eta harremanak ulertzeko modua baldintzatzen dute. Eta, horren ondorioz, batzuetan zapalduak zapaltzaile bihur daitezke.
Zer ondorio du nagusi ez diren maskulinitate horientzat harreman toxikoei buruzko kitzikapenaren oroitzapen faltsua gainditu ez duten emakumeekin harremanak izateak?
The Consequences of Disdainful Hook-Ups for Later Egalitarian Relationships of Girls ikerketaren arabera, harreman toxikoen oroitzapen kitzikagarria duten emakumeek, berdintasunezko harreman batean daudenean, mespretxuzko jarrerak dituzte nagusi ez diren maskulinitateekiko. Barregarri utz ditzakete, ez dituzte haien gaitasun pertsonalak edo intelektualak baloratzen, mespretxuz hitz egiten diete, haien sexu-gaitasunak negatiboki baloratzen dituzte, eta umiliatu ere egin ditzakete nahita nahastuz, alde batera utziz eta engainatuz, eta maskulinitate tradizional menderatzailearen gizonekin lotuz.
Hala ere, ondorioak desberdinak dira berdintasunezko maskulinotasun horiek Maskulinitate Tradizional Zapalduen (MTZ) edo Maskulinotasun Alternatibo Berriaren (MAB) ereduari erantzuten badiote. Lehenengo kasuan, umiliazioaren eta/edo desleialtasunaren ondoren, besteak beste, izugarrikeria, etsipena, larritasuna eta tristura sentitzen dira, eta sintoma depresiboekin lotzen da.
Aldiz, MAB baten jarrerak erakusten dituzten gizonek ez dituzte harreman horiek onartzen, eta utzi egiten dituzte; beraz, neurri txikiagoan jasaten dituzte ondorio horiek.
Hori guztia kontuan izanda, esan daiteke indarkeriarik gabeko bikote bat aukeratzea ez dela nahikoa bikotean indarkeriarik ez egoteko; izan ere, rolak alderantzikatu egin daitezke, eta MTZ gizonak jasan ditzake egungo bikotekidearen aurreko harreman toxiko baten ondorioak.
Beraz, esku-hartzearen ardatza biktimen esperientzien gaineko memoria lantzea izan behar da, eta, beraiek nahi izanez gero, kitzikapenarekin lotura posiblerik ez izatea, horrela, berdintasunezko harreman sutsuak izateko. Era berean, gizonekiko esku-hartzearen kasuan, edozein tratu txar identifikatzean eta ez onartzean sakondu behar da; errespetuzko eta maitasunezko harremanak eta jarrerak eskatu behar dituzte.
Egilea: Ainhoa Bilbao
