Berriki, Zorionari buruzko 2024ko Munduko Txostena argitaratu da. Ongizateari buruzko urteko azterlana da, 143 herrialdetan egiten dena, eta Oxfordeko Unibertsitateko Ongizateari buruzko Ikerketa Zentroak, Gallupek eta NBEko Garapen Iraunkorrerako Konponbide Sareak koordinatzen dute. Aurtengo berritasuna da, lehen aldiz, txostenak adin-taldearen araberako sailkapenak jasotzen dituela, eta kapitulu oso bat eskaintzen diela haurrei eta nerabeei.
Ongizate subjektiboa haur eta nerabeekiko gai espezifiko gisa aztertzea ikerketa-eremu oso berria eta garrantzitsua da, ikerketek dioten bezala, ezinbestekoa baita haurrei zuzenean galdetzea, haien ongizate subjektiboak korrelazio oso ahula baitu helduen edo familien ongizatearekin, eta, gainera, gurasoek seme-alaben ongizateari buruz egindako txostenak ez datoz bat beti haurren txostenekin.
Garai horietatik helduarora arteko garapen-ibilbideei buruzko ikerketak agerian uzten du eragin nabarmena duela ondorengo bizitzaren emaitzetan, helduen ongizatea, lan-merkatuko arrakasta, osasun fisikoa eta harremanak barne hartzen baititu. Txostenak adierazten duen bezala, ebidentziak adierazten du helduaroarekiko gogobetetzea iragartzeko onena haurtzaroko ongizate subjektiboa eta osasun emozionala dela, eta hurrengo eragin garrantzitsua, osasun emozionalean, familiaren ondoren, eskola dela, bai haurtzaroan, bai nerabezaroan.
Kapitulu horrek haurren eta nerabeen (10-24 urte) ongizate subjektibo globalaren azterketa sakona eskaintzen du. Hasteko, haurren eta nerabeen bizitzarekiko gogobetetze-mailak eta -joerak aztertzen ditu, eskualde-, genero- eta adin-aldaketak kontuan hartuta. Hurrengo atalean, gaur egungo bizitzarekiko gogobetetzearen deskribapen orokorra eskaintzen da, herrialde mailan, mundu postpandemikoan, eta bizitza hori nola aldatzen den adin-taldeen artean. Ondoren, korrelazio-azterketak aurkezten ditu, talde soziodemografikoen arteko desberdintasunak aztertzeko. Azkenik, datuen eskuragarritasunaren hobekuntzan eta haur eta nerabeen ongizatearen ebaluazioan eta sustapenean aurrerapen garrantzitsuak lortzen ari diren ekimenak nabarmentzen dira.
Azterlanaren emaitzek adierazten dutenez, haurrek eta nerabeek, oro har, helduek baino ongizate subjektibo handiagoa ematen dute, eta gizarte eta talde kalteberen arteko aldaketak daude, emakumeak, etorkinak, tutoretzapeko haurrak eta gutxiengo batzuk barne. Hala ere, azken urteetako joerak erakusten du nerabeen ongizate subjektiboa murrizten ari dela herrialde askotan, eta beherakada hori COVID-19aren pandemiaren aurretik eta ondoren gertatzen da. Argi dago beherakada horiek nabarmenagoak direla emakumeen artean gizonen artean baino, eta murrizketa horren bultzatzaileak ezberdinak izan daitezkeela herrialdeen artean, eta horrek kulturen arteko ezagutzaren beharra nabarmentzen du. Txostenak erakusten du, adibidez, Ipar Amerikako eta Mendebaldeko Europako gazteen artean zoriontasunak behera egin duela, baina Saharaz hegoaldeko Afrikan eta Ekialdeko Europan gora egin duela.
Haurren eta nerabeen ongizate subjektiboaren aldaketak azaltzen dituzten faktore asko aurkitu dira. Faktore horietako gehienak ingurune hurbileko faktoreekin identifikatzen dira literaturan, hala nola familiarekin, eskolarekin eta komunitatearekin. Horrela, gurasoekiko eta ikaskideekiko harremanek paper garrantzitsua betetzen dutela azaltzen dute, eta eskolak funtsezko eremutzat hartzen dira, non esku-hartze politikoek eragin nabarmena izan dezaketen. Eskola-jazarpena eta eskolarekin lotutako antsietatea bezalako faktoreek eragina dute ongizate subjektiboan, baina erlazio horrek ñabardurak ditu eta aldatu egiten da biztanleria-taldeen, herrialdeen eta neurrien arabera.
Azterlan horrek berak, adierazi dugun bezala, argi uzten du beharrezkoa dela informazio-bilketan sakontzen jarraitzea eta, gainera, informazioa kulturarteko eta askotariko ikuspegia kontuan hartuta biltzea.
Egilea: Luisa Maria Puertas
