Argitalpen honetako hainbat artikulutan adierazi den bezala, kezkagarria da genero-indarkeriak nerabe eta gazteen artean duen nagusitasuna, eta, beraz, garrantzitsua da txiki-txikitatik prebenitzea. Hainbat ikerketak argitu dutenez, indarkeria prebenitzeko funtsezko elementuetako bat indarkeriari erakargarritasuna kentzea da, eta, horretarako, ez da nahikoa etikaren hizkuntzatik egitea, ondo dagoenetik eta gaizki dagoenetik, baizik eta, indarkeriaren gaitzespena desiraren hizkuntzatik egitea, indarkeriarekin zerikusia duen oro ez gustatzea.

Ildo horretan, gero eta eskola gehiago, formazioari esker jabetzen dira premia horretaz eta irakasleek desioaren hizkuntza sustatzeko duten zailtasunaz, beren ikasgeletan hizkuntza hori garatzen lagunduko duten estrategiak bilatuz. Lopez de Aguiletak eta kideek egindako ikerketak literatur solasaldiek helburu horretan nola lagun dezaketen ulertzeko laguntzen digu.

Ikerketa 5 eskolatan zentratzen da, eta eskola horietako literatura unibertsaleko hainbat lanekin egindako solasaldien elkarreraginak aztertzen ditu.

Egoera askotan, ikasleek etikaren hizkuntza erabiltzen dute diskurtso hertsatzaile nagusiarekin lotutako gaiak eztabaidatzeko. Hala ere, interakzio batzuetan desiraren hizkuntza erabiltzen dute diskurtso hertsatzailea baztertzeko, erakargarritasuna kentzen eta ez zaiela gustatzen adierazten. Artikulu honetan, solasaldiek indarkeriaren aurkako desioaren hizkuntza garatzeko duten ahalmen ulertzeko elkarrekintza horietako batzuk aurkezten dira.
Adibidez, batean, Romeo eta Julietari buruz hitz egiten, ikasle batek planteatzen du ez dagoela ziur presioa edo hertsapena indarkeriatzat har daitekeen, eta beste ikasle batek segurtasunez erantzuten dio indarkeria dela. Gainera, galdera erretoriko batekin amaitzen da: “Behartzen bazaituzte eta ez baduzu egin nahi, zergatik egingo zenuke?”. Galdera horrek erakusten du ez dagoela prest besteek presionatzen duten zerbait egiteko, eta besteak gonbidatzen ditu pentsatzeko zergatik egin beharko lukeen hori.

Hainbat elkarrekintzatan, indarkeria hori liburuetan identifikatu eta kritikatzeaz gain, ikasleek loturak ezartzen dituzte mundu errealarekin, eta, adibidez, ikasle batek planteatzen eta eragiten ditu taldearen hausnarketak, nola pertsona batzuen presioek, Julietak jasotzen dituenak kasu, beste batzuengan eragin dezaketen bikote edo harreman jakin batzuk aukeratzeko, eta taldearen presioak eragin handia izan dezakeela erabaki garrantzitsuak hartzerakoan edo “guay” ez den norbait aintzat hartzerakoan.

Beste solasaldi batean, Harrotasuna eta Aurreiritzia izenekoan, diskurtso hertsatzailea arbuiatzeko antzeko interakzioak aurki daitezke, bai eta hari erakargarritasuna kentzeko beste batzuk ere; esate baterako, inork presionatzen eta hertsatzen ez uzteko jarrera «oso gustuko» duela esaten duen ikasle batek, «erabakita» eta «bere buruaz seguru» hitzak erabiliz hura deskribatzeko. Beste ikasle batzuek ere jarrera hori ausarta ikusten dute, eta esaten dute ez dela beti erraza hertsapenari ezetz esatea.

Hauek solasaldietan agertzen diren adibideetako batzuk baino ez dira. Ez dakigu interakzio horietan parte hartzen duten ikasleek, bereziki desiraren hizkuntzatik, tertulian parte hartzearen ondorioz edo beste interakzio eta sozializazio batzuen ondorioz diren. Azterlan honetan parte hartu duten ikastetxe guztiek arrakastaz inplementatzen dituzte genero-indarkeriaren prebentziora berariaz bideratutako beste ekintza batzuk, hala nola solasaldi feminista dialogikoak eta Zero Indarkeria Ausarten Kluba. Baina autoreek adierazten duten bezala, “hizkuntzak pentsamendua eta errealitatea sortzen dituenez (Flecha, 2022), solasaldietan izan dituzten elkarrizketak, haien elkarrizketen katean daude jada, eta etorkizuneko elkarrizketen parte izango dira beti, eta nahi izanez gero, etorkizuneko erabakien, ametsen, nahien eta harremanen parte izan daitezke”.

Egilea: Mª Luisa Jaussi

Loading