(Periodico Educacion-etik itzulita)
CICFEMen bigarren egunaren ondoren, gure eskolentzat oso garrantzitsua den MeToo Schools panelari buruzko gako eta gogoeta batzuk partekatu genituen: haurtzaroko sexu-abusua prebenitzea eta gainditzea.
Panela Cristina Pulido doktoreak hasi zuen, Bartzelonako Unibertsitate Autonomoko Kazetaritza eta Komunikazio Zientzien Saileko irakasle agregatua, Survivors CSA Science and Friendship eta IP elkarteko presidentea, I+G Safe Narratives – Narratibak proiektuko kidea, genero-indarkeria prebenitzeko ebidentzia zientifikoetan oinarrituta.
Pulido doktoreak azaldu zuenez, ASIren biktima batek salaketa jartzen duenean, errepresaliak hasten dira, ez bakarrik biktimekiko berekiko, baita babesten dituenarekiko ere. Horri esaten zaio genero-indarkeria isolatzailea, biktimak babesten eta babesten dituztenak erasotzea. Hori gerta ez dadin, garrantzitsua da benetan laguntzen duten pertsonak identifikatzea eta babes-sarearekin bat egitea. Funtsezko beste elementu bat nabarmendu zuen: egiten duela baina gero ezer egiten ez duela esaten duenaren moral bikoitza identifikatzea, gure ekintzen araberakoa baita erasoak geldiaraztea.
Ondoren, Ane López de Aguileta doktorea etorri zen, Bartzelonako Unibertsitateko doktoratu ondoko ikertzailea, zeinak 17 artikulu zientifiko indexatu argitaratu baititu Web of Science datu-base ospetsuan, genero-indarkeriaren prebentzioan eta hizketaldi musikaletan oinarrituta. Kongresuan MeToo Schools ekimena aurkeztu zuen, haurtzaroko abusuak prebenitzeko eta gainditzeko, honako helburu hauekin:
- Isiltasuna haustea, pertsona askok jasaten dutena eta babesa eman dietenek jasan dutena ikusarazteko
- Jazarpen horretatik askatzen lagundu zieten ekintzak argitzea
- Gizartean eragina duten ebidentzia zientifikoak ematen dituzten ikerketak laguntzea eta zabaltzea
- Indarkeria ausarten mundu mailako kluba izatea, edozein biktimak laguntza izan dezan.
Hirugarren hitzaldia Alba Crespo doktoratu aurreko ikertzaileak eman zuen, Bartzelonako Unibertsitatean. Gizartean eragina duten ebidentzia zientifikoen eta ebidentzia zientifikoen arteko desberdintasunaz hitz egin zigun, eta haurtzaroan tratu txarrak jasaten dituenak etorkizunean tratu txarrak jasango dituela esatea bezain kaltegarriak diren buloak argitu zituen. Uste faltsu horiek zabaltzea guztiz bidegabea da, indarkeria jasan duena berriz biktimizatzen baitu.
Panelaren zati honetan hainbat baieztapenen analisia ikusi ahal izan genuen, itxuraz artikulu zientifikoek bermatuak baina modu okerrean, hala nola “haurren tratu txarrek epe luzerako harreman-ondorioak ere izan ditzakete, pertsona batek bere seme-alabak behar bezala zaintzeko gerora duen gaitasuna oztopa dezaketenak”. Egia esan, artikulu horiek aztertzean beste baieztapen desberdin batzuk aurkitzen ziren, azaldutakoen ordez, hala nola “gurasoek esperientzia batzuk erretraumatizatzaileak izan zitezkeela deskribatu zuten. Horien artean zeuden, besteak beste, sinesgaiztasun-erantzunak eta iraganeko esperientziak baliogabetzea, autolesioari zigor-erantzunak ematea eta konfiantzari traizio egitea “.
Azkenik, Roseli Rodrigues de Mello doktoreak, São Carlosen Unibertsitate Federalekoak, CNPq-Brasilgo Ikerketa Kontseilu Nazionaleko ikertzaile sênior eta bekadun nazionalak, ondorio okerrak dituzten ikerketen adibideak erakutsi zituen. Irakasleen eta ikasleen arteko elkarrizketa-guneak sortzearen garrantziaz hitz egin zigun, baita eskoletan haurren aurkako sexu-indarkeria ezabatzeko borrokarako prebentzio-ekintzez ere.
Panel horrek argi eta itxaropen handia eman zigun gure eskoletatik lanean jarraitzeko, betiere posizionamendu argi batekin, biktimak eta babesten dituztenak babestuz eta espazio seguruak sortuz, haur guztiak askatasunean haz daitezen inolako abusurik jasan gabe.
Argazkia: Freepik
Egilea: Cristina Perez-Manglano
