Adibidez, 7 urteko haur batek, baimenik gabe, behin eta berriz ukitu badizkio genitalak adin bereko neskato bati, ezin da inolaz ere “jolasei” buruz hitz egin. Sexu-eraso bat besterik ez da. Adingabea den eta, beraz, bereziki kaltebera den pertsona batek jasaten du.
Eskola batzuetan esaten da horrelako egoerak haurtzaroko jolas tipikoak direla eta esploratzeko erabiltzen direla. Gezur horrek sexu-erasoak estaltzen, legitimatzen eta sustatzen ditu. Baimenik ez badago, sexu-eraso bati buruz ari gara.
Adibidez, 30 urteko emakume bati genitalak behin eta berriz ukitzen badizkiote bere baimenik gabe, ez genuke zalantzan jarri behar sexu-erasoa dela. Ez dago zentzuzko modurik beste edozein egoeratan beste era batera pentsatzeko. Ez da joko bat, menderatze-saiakera bat da.
Izan ere, 7 urteko haurraren adibidean adingabeez ari gara.
Sexu-erasoekiko tolerantziaren ikuspegitik, ez da ulergarria sexu-eraso bat justifikatzea. Justifikatzen den lekuetan, ezinezkoa da espazio seguruak sortzea.
DFko atal honek maskulinitateak aztertzen ditu. Bada, kasu horietan ere funtsezko gaia da. Haur guztiak berdinak direla esaten badugu, ez dugu sustatuko horrelako erasoen aurkako jarrera duen haurrik egotea, eta, jakina, ez dugu bereiziko erasotzen dutenen eta erasotzen ez dutenen eta eraso horien aurkako jarrera dutenen artean. Maskulinitate mota desberdinak bereizten ez baditugu, horrek sexu-erasoak sustatzen lagunduko du. Aitzitik, sexu-erasoen aurkako jarrera duten maskulinitateak sustatzeak eta ikusarazteak sexu-indarkeriari aurre egiten laguntzen du. NAM perspektiba oso erabilgarria da horretarako.
Egilea: Harkaitz Zubiri
